روزنامه وزگلیاد در مطلبی تحت عنوان «روسیه به چه منظور با «طالبان» مذاکره می‌کند؟» می‌نویسد: مذاکرات با طالبان برای لاوروف عکس گرفتن و دست دادن سنتی نبود، بلکه گفتگو «پشت میز مذاکره» بود. نویسنده برخی از اظهارات سرگی لاوروف، وزیر خارجه روسیه و نمایندگان طالبان در مذاکرات مسکو را نقل قول می‌کند و در مورد دغدغه های مسکو می‌نویسد: امکان انتقال اسلامگرایی به خارج از افغانستان پیش از هر چیز مسکو را نگران می‌کند. یعنی به آسیای مرکزی، منطقه‌ای که «زیر گوش» روسیه قرار داد و منشأ نیروی کار برای شهرهای بزرگ روسیه است.

به‌خاطر مجموعه‌ای از دلایل، این منطقه از نظر اینکه تحت تأثیر ایده های افراط گرا قرار بگیرد بسیار آسیب‌پذیر است. علاوه بر صادرات ایده‌های افراطی به خود روسیه در آینده، توسعه‌طلبی اسلامی در آسیای مرکزی تهدید اغتشاشات گسترده، انقلاب‌ها و جنگ‌های داخلی را در بر دارد، جنگ‌هایی که ارتش روسیه مجبور به دخالت در آنها خواهد شد- چرا که نمی‌توان متحدان در سازمان پیمان امنیت جمعی را رها کرد.

به همین خاطر خط قرمزی که مسکو برای طالبان ترسیم می‌کند، مرز کشور افغانستان است. طالبان در این موضوع حاضر هستند همکاری کنند، [چراکه] بخش اعظم گروه‌هایی که عضو جنبش [طالبان] هستند نه به صادرات انقلاب و نه به خراب کردن روابط با همسایگان علاقه‌ای ندارند.